Meerijden tijdens examen
Onlangs is een enquête rondgestuurd over het meerijden tijdens examens/toetsen. De bedoeling kan zijn om meer informatie binnen te krijgen over ervaringen hiermee binnen de driehoek leerling – instructeur – examinator.
Maar … waakzaamheid is geboden: er zijn geluiden dat veel examinatoren het wel prettig vinden zonder instructeur. Wie zegt ons dat de resultaten niet gebruikt gaan worden als argument om het meerijden af te schaffen.
Natuurlijk zijn er best wel argumenten waarom het niets uitmaakt of niet meerijden zelfs beter is. Maar … Is de leerling niet leidend over het al dan niet meerijden?
Soms kan het de leerling enorm veel zelfvertrouwen geven als de instructeur zegt: ga maar lekker alleen, je kunt het. Maar niet alle leerlingen zullen dit zo ervaren. Ook die moeten nog wel een kans krijgen dat de instructeur als een stukje veiligheid/bekendheid mee achterin kan. (vooral met een toets).
De instructeur kent zijn/haar leerling het beste en zou hierin een adviserende rol kunnen/moeten spelen. Voor een beginnende instructeur is meerijden ook erg nuttig: zien hoe een examen verloopt draagt bij aan de ontwikkeling van zijn/haar lesaanpak.
Beetje in de gaten houden wat hieruit gaat komen kan geen kwaad.
Een belletje rinkelen
Iedere instructeur heeft weleens van die leerlingen: je zegt honderdmaal iets en ze doen het gewoonweg niet. Grote kans dat het ook de 101e keer niet binnenkomt.
Waarom? Zelfde instructeur, zelfde stem, zelfde manier van praten, het maakt geen indruk meer en roept al helemaal geen reactie op. "Kijken, binnen, buiten naast”! Het lijkt tegen dovemansoren gezegd. Zeker als eenpitter zit je hiermee in je maag. Er zullen vast wel genoeg collega's zijn die ‘hem' kennen of zelfs gebruiken, maar een simpele fietsbel kan weleens de eyeopener worden. Gewoon even stevig bellen als er niet gekeken wordt.
Weden dat er reactie komt? Wellicht wordt het zelfs wel een gewoonte om te gaan kijken. Van een kleine verandering in aanpak kan soms het belletje gaan rinkelen.