'Zo zou ik graag 2022 ingaan. Leven en laten leven. Met respect voor elkaars kwaliteiten en vaardigheden'
In het novembernummer van Rij-instructie een ode aan de RIS. 20 jaar Rijopleiding in Stappen. Niks mis met de RIS. Ik vind het een prima manier van opleiden, mits je ermee kuntwerken. Zelf gebruik ik hem niet. Ik maak gebruik van de Gris. Gerrits rijopleiding in Stappen. Mijn collega Teun maakt gebruik van de Tris. U mag het zelf invullen. Maar Ris, Gris of Tris: gestructureerd opleiden is belangrijk.
Toch begint het bij mij te kriebelen als ik verder lees. Op pag. 16 een onderzoek van Royal Haskoning. Uiteraard is de uitkomst voorspelbaar. De opdrachtgever krijgt waar hij voor betaalt. Leerlingen die niet voor de RIS kiezen, kiezen niet voor kwaliteit. Verderop in het artikel wordt het nog gekker. Erik Roelofs, zelfstandig toetsadviseur, voorheen van Cito, is een groot voorstander van een modulair opleidingssysteem en stelt dat instructeurs die hier niet in mee willen en daardoor de branche verlaten niet competent zijn. Quote van dhr. Roelofs: ”Het is belangrijk dat er alleen mensen op de weg komen die competent zijn om te kunnen autorijden.” Hallo zeg. Alsof ik, als ik een andere opleidingsmethode hanteer, leerlingen aflever die niet competent zouden zijn om te kunnen autorijden. Als je dit soort simplistische oerkreten slaakt dan kun je jezelf echt serieus afvragen wat je in deze branche te zoeken hebt.
Nog gekker wordt het in het rapport-Roemer. Allerlei wilde kreten vliegen mij om de oren. Cognitieve taakanalyse, taakprocessenmodellen, scripts en schemata. Multimediale opslag in het geheugen. En zo kan ik er nog wel een paar noemen. Hoe ingewikkeld willen we het maken? Per leerling een portfolio opbouwen dat vastgelegd moet worden in een landelijk systeem. Dit wordt een aanslag op mijn tijd en administratieve vaardigheden. Ook mijn leerling is de Sjaak. Die krijgt ook toegang tot het systeem en zou zelfreflectieverslagen moeten gaan schrijven. Hoezo praktisch en realistisch? Ik zet mijn leerling na de rijles af bij school of bijbaan in de horeca of waar dan ook. Die heeft echt wel wat anders te doen.
Bovenstaand schrijven geeft misschien het idee dat ik ouderwets ben. Dat ik niet opensta voor nieuwe onderwijstechnieken. Nou, dat sta ik zeker wel. Maar ik ben ook een nuchter en praktisch mens. Autorijles geven is geen hogere wiskunde. Dia hoef je niet ingewikkelder te maken dan nodig is. Het tweede dat mij tegenstaat is het verplichtende karakter. In bovenstaande voorbeelden wordt niet alleen kennis gedeeld, maar wordt een controlesysteem opgedrongen. En daar zit het probleem.
Als je het Nederlandse onderwijssysteem bekijkt bestaat het uit allerlei soorten onderwijs. Iedereen kan voor het soort onderwijs kiezen waarvan hij of zij vindt dat het beste aansluit. Ieder mens is verschillend en ook tussen docenten zit veel verschil. Onderwijs mag aansluiten bij jouw visie en belevingswereld. Dat is vrijheid van onderwijs. Met de vinger wijzen en volhouden dat jouw manier van opleiden de enige juiste is, is volkomen incorrect. Dan heb je stevig last van een tunnelvisie.
Gelukkig in Rij-instructie ook nog een positief verhaal van mede-columnist Theo Vuijk. Theo is stevig voorstander van de RIS, wat ik prima vind. Maar Theo is ook een man van de werkvloer. Hij snapt dat niet iedereen hier in mee wil gaan. En ook Theo is geen voorstander van het verplichten van een gestandaardiseerde rijopleiding. Er moet wat te kiezen blijven voor de consument. Kijk, daar kan ik mij in vinden. En zo zou ik graag 2022 ingaan. Leven en laten leven. Met respect voor elkaars kwaliteiten en vaardigheden. Geef elkaar de ruimte en het vertrouwen om te doen wat goed is. Ik wens iedereen een gezond en succesvol 2022!
'Er moet wat te kiezen blijven voor de consument. Kijk, daar kan ik mij in vinden'