'Wanneer ik met collega’s praat, hoor ik heel veel dingen waar
tegenaan gelopen wordt'
Op het moment dat ik deze column schrijf zitten we, hoewel er nu enige vooruitgang lijkt te zijn, nog steeds zonder kabinet. Of ik het erg vind? Nee. Ik lig er niet wakker van. Ik wil niet zeggen dat Nederland af is. Er zijn zeker dingen die anders zouden kunnen, maar het overgrote deel van de Haagse politiek lijkt toch vooral te bestaan uit politici die vooral het wiel opnieuw uit willen vinden. De verdeeldheid is groot en iedereen zit er voor zijn eigen idealen zonder concessies te willen doen. Ondertussen draait Nederland gewoon door en doen wij ons ding. Nee, wat mij betreft hoeft er geen haast gemaakt te worden in den Haag. Lekker rustig zo.
Ook in onze branche is het op politiek gebied rustig. Na corona, waar we trouwens nog niet vanaf zijn, Samen Sterk en commissie-Roemer staan we weer met beide benen op de grond en kunnen we gewoon ons werk doen. We draaien onze uren. We proberen de achterstand in te lopen. Af en toe komt er eens een oprisping als de directeur van het CBR weer eens de media opzoekt om ons de oren te wassen. Maar Pechtold probeert het daarna ook weer goed te maken. Sla, sla, aai. Dat moet ons, kijkend naar onze eigen leerlingen, bekend voorkomen.
Is onze branche af? Nee. Er zijn best dingen die beter zouden kunnen. Wanneer ik met collega’s praat, hoor ik heel veel dingen waar tegenaan gelopen wordt. Een CBR theorie-examen waar je gerust je vraagtekens bij kan zetten. Een praktijkbegeleiding die nog steeds voor geen meter aansluit op de praktijk. Brancheorganisaties waarbij het maar niet wil lukken om de neuzen één kant op te krijgen en de branche achter zich te krijgen. Zeker nu we niet mee mogen rijden met de examens heb ik veel leuke en interessante gesprekken met collega’s. Hoe kijken we tegen de branche aan? Wat vinden we belangrijk? Maar ook over hele praktische zaken. Hoe gaan we om met het maken en nakomen van afspraken met onze leerlingen. We wisselen tips uit hoe we omgaan met probleemleerlingen. We praten over ons lesmateriaal. We kijken bij elkaar in de keuken en leren van elkaar. Instructeurs zijn over het algemeen leuke, betrokken en sociale mensen.
Nu we geen kabinet hebben ligt het werk van Samen Sterk min of meer stil. Ook het rapport-Roemer is op een grote stapel beland. Ik ben er niet rouwig om. Net als tussen politiek en burger zijn de verschillen in onze branche tussen bestuurders en werkvloer heel groot. Instructeurs vinden echt hele andere dingen belangrijk dan bestuurders. Als je als bestuurder durft te stellen dat Samen Sterk en het rapport-Roemer breed gedragen worden in de branche dan is het echt nodig dat je jezelf eens flink in de branche verdiept. Sterker nog: dan weet je als bestuurder totaal niet wat er leeft in de branche. Net als in de politiek wordt het in de rijschoolbranche hoog tijd voor een nieuwe bestuurscultuur. Een cultuur waarbij het niet om meepraten draait maar waarbij nu eens serieus geluisterd wordt naar de werkvloer.
Beide beentjes op de grond dus voor bestuurders en brancheorganisaties. Als Samen Sterk verder wil en als straks het stof van het rapport van de commissie-Roemer afgeblazen wordt dan moet er de bereidheid zijn om met een nuchtere gezonde en praktische blik naar de branche te kijken. Is die bereidheid er niet dan is het pas op de plaats. Er moet voldoende draagvlak zijn. as dan wordt het tijd om een stap vooruit te zetten. Tegen die tijd zal er vast wel een nieuw kabinet zitten.