Hoe zit dit met de nieuwe toekomstige collega’s? Hoe gemotiveerd zijn deze?
Voor mij is de zomervakantie weer voorbij. Het is weer volle bak werken. Een overvolle agenda en een wachtlijst die stevige proporties aan begint te nemen. Aan de ene kant ben ik er blij mee. Mijn banksaldo trekt na de verschillende coronalockdowns weer wat bij. Aan de andere kant, weer 50 uur per week in de auto zitten was nou niet direct wat ik in gedachten had. Maar ik weet het. Ik loop al een aantal jaartjes mee. In deze branche is het altijd hollen of stilstaan.
In de media lees ik dat BOVAG en ANWB in gesprek zijn met het UWV. Er moeten weer instructeurs bij. Eigenlijk zou ik er blij mee moeten wezen. Een beetje minder hoge werkdruk is helemaal niet verkeerd. Toch durf ik er wel wat vraagtekens bij te zetten. Als ik naar mijzelf kijk, heb ik de hele opleiding zelf betaald. Mijn eigen bedrijf uit eigen zak opgezet. Er keihard voor gewerkt. Ik durf wel te zeggen dat ik bewust voor dit vak gekozen heb.
Hoe zit dit met de nieuwe toekomstige collega’s? Hoe gemotiveerd zijn ze? Hebben ze enig idee wat het vak inhoudt of worden ze geselecteerd uit een pot werkzoekenden die menen op een snelle en makkelijke manier rijk te worden? In dat geval heb ik toch een slecht bericht. De kans is groot dat je dan in eerste instantie terechtkomt bij een franchiseorganisatie. Een slecht contract, weinig verdiensten en veel uren maken. En als het lukt om voor jezelf te beginnen is het goed om te weten dat rijles geven niet zomaar iets is. Startende instructeurs hebben recht op een eerlijk verhaal. Rijles geven is veel meer dan ernaast zitten en 'links' en 'rechts' roepen. In het huidige verkeer, met de huidige generatie, en daarbij genomen de steeds toenemende rugzakjesproblematiek, is het geven van rijles en het begeleiden van een kandidaat naar het rijexamen topsport. Bloed, zweet en tranen…
Het tweede dat er speelt is de toekomst. Zoals ik eerder schreef: in deze branche is het hollen of stilstaan. We kunnen nu nieuwe instructeurs werven, maar hoe ziet de branche er over 5 jaar uit? Als branche moeten wij de komende jaren rekening houden met een afname van het aantal 17-jarigen tussen de 10 en 20%. Goed, de branche vergrijst wel en kandidaten hebben wel steeds meer lessen nodig, maar of dat elkaar compenseert? Ikzelf verwacht eigenlijk dat de achterstand begin volgend jaar een beetje is weggewerkt en dat mijn agenda er dan weer een beetje normaal uitziet. Deze hausse is geen blijvertje.
Hebben we als branche nu wel of niet meer instructeurs nodig? Zeker wel. Met een gezonde aanwas van onderaf is niks mis. Maar dan wel op een goede manier. We hebben kunnen leren uit het verleden dat werkzoekenden omscholen tot instructeur niet werkt. Ik wil niet alles over één kam scheren. Er zullen zeker goede instructeurs tussen zitten, maar de kwaliteit in de branche is nou bepaald niet omhooggegaan door de inbreng van het UWV. Met als gevolg dat wij nu allerlei bagger over ons heen krijgen. Wat deze branche nodig heeft zijn niet de door het UWV, BOVAG en ANWB geronselde werkzoekenden. Deze branche heeft gemotiveerde instructeurs nodig die kiezen voor dit vak omdat ze ervoor willen gaan. Instructeurs die het maximale eruit willen halen voor hun kandidaat. Instructeurs die als het nodig is bereid zijn om een stapje extra te zetten voor hun kandidaat of werkgever. Ook al kan dit niet altijd kan worden doorberekend. Instructeurs met liefde voor het vak. Waar deze branche behoeft aan heeft? Vakidioten! Van harte welkom.