De gedroomde kandidaat zit aan de knoppen
Als de term 'de gedroomde kandidaat' ooit inhoud heeft gekregen, dan is het nu met de benoeming van Barbara Visser als nieuwe minister van Infrastructuur en Waterstaat. Nog nooit eerder heeft er op deze cruciale post iemand gezeten die zo'n affiniteit met de rijscholenbranche heeft getoond als zij.
Er is slechts één nadeel, en niet zo'n kleintje ook: ze is demissionair minister en is daarom aan handen en voeten gebonden, in die zin dat ze geen nieuw beleid kan uitzetten. Dat is aan een nieuw kabinet en een nieuwe minister, waarbij iedereen die ertoe doet in deze sector natuurlijk vurig hoopt dat Visser ook dan weer wordt benoemd op deze plek.
Een demissionair minister is er om op de winkel te passen en om ervoor te zorgen dat lopende zaken blijven lopen. En dat treft gelukkig. Een van de lopende zaken is het rapport 'Van rijles naar rijnonderwijs' van Emile Roemer.
Onlangs nog zei Alexander Pechtold, algemeen directeur van het CBR, dat hij hoopte dat door alle kabinetsbeslommeringen dat rapport niet onder in de la verdwijnt. En ook zei hij te verwachten dat het in het najaar wordt opgepakt, in welke vorm dan ook. En dat oppakken, dat is nou precies wat de branche zo vurig verlangt van de nieuwe minister van Infrastructuur. En dan is het fijn te weten dat er nu een minister zit die de branche kent. Eerder als Kamerlid had zij uitgesproken meningen over de sector (ze heeft bijvoorbeeld gezegd dat alle rotte appels uit de mand worden verwijderd, enfin, u leest elders in deze Rij-instructie wat haar standpunten destijds zoal waren) en juist zij zit nu aan de knoppen.
Reken maar dat iedereen die ertoe doet in de branche én wellicht ook de rotte appels zelf vol verwachting deze periode ingaan. Vol verwachting klopt ons aller hart.
Intussen maakt de sector zich ook op voor een najaar waarvan niet helder is wat het gaat brengen. Er zijn veel vragen. Zoals: wat doen de reserveringstermijnen, hoe gaat het met in te halen examens, in hoeverre houdt corona de branche in een houdgreep (er is nog steeds geen besluit genomen dat instructeurs weer mogen meerijden, hetgeen als een grote makke wordt ervaren en ook met het gedoe met mondkapjes zijn de meesten wel klaar), maar ook wat doet het gemiddelde slagingspercentage en zal het CBR uiteindelijk toch grijpen naar de extreme maatregelen om het stuwmeer in te dammen.
Kortom: dat het weer roerige tijden worden, is een deur die wagenwijd open staat.