We moeten omgaan met al die onzekerheden
Nog even en het is alweer 2021. Iedereen hoopt op een mooier en beter jaar dan dat 2020 was, want het bijna afgelopen jaar was door corona werkelijk te bizar voor woorden. Voor iedereen, niemand uitgezonderd. Sinds half maart proberen we wereldwijd te dealen met een probleem waarmee niet te dealen valt. Het wachten is op een vaccin, maar of dat de oplossing is, moet ook nog blijken.
Corona heeft de rijscholensector werkelijk niets gebracht, maar alleen maar veel energie gekost. Van iedereen. Wat we ervan hebben geleerd? Als ik voor mezelf spreek, dan is voor mij helder geworden dat er een rare tweespalt binnen de branche is. De brancheorganisaties bijvoorbeeld hebben het voor elkaar gekregen dat er weer zo snel als mogelijk na de lockdown gelest kon worden. Dat was goed voor iedereen, maar werd door menigeen niet op waarde geschat. De hoeveelheid drek die de bestuurders over zich heen kregen was werkelijk gênant. Inmiddels ben ik er wel achter dat het maar een klein groepje is dat zich op sociale media alles maar denkt te kunnen veroorloven. Zoals zij vaak laten weten dat de brancheorganisaties niet namens hen spreken en maar een klein deel van de branche vertegenwoordigen, geldt dat net zo goed voor de schreeuwers aan de kant. Een klein groepje waarover niemand zich eigenlijk druk hoeft te maken. Het is een blèrende minderheid tegenover een zwijgende meerderheid: laten we dat vooral goed beseffen.
2020 was ook het jaar van Samen Sterk. Het unieke, branchebrede pact heeft ervoor gezorgd dat de panelen in Den Haag zijn gaan schuiven en dat er gekoerst lijkt te worden op een vorm van certificering. Wat er ook uit komt, welhaast is zeker dat de sector er branchebreed iets aan gaat hebben. Want niemand kan er toch zeker van zijn dat er iets komt zodat de echt slechte ondernemers die dit vak niet serieus nemen uit de branche worden geweerd? We kunnen niet wachten tot Emile Roemer met zijn conclusies en aanbevelingen komt.
Wat 2021 wordt, weet niemand. Of corona definitief 'over' zal zijn, of er weer nieuwe maatregelen komen, wat de economie gaat doen, of de wachttijden voor het theorie-examen eindelijk worden opgelost en wanneer en of nog steeds zo veel personen als nu hun rijbewijs willen halen: we weten het allemaal niet. Voorgaande jaren deed ik in de laatste maand van het jaar op deze plek nog weleens een voorspelling, maar daar waag ik me dit jaar niet aan.
De enige zekerheid is dat er heel veel onzekerheden zijn en dat maakt de mens onrustig. We moeten er maar mee omgaan, want een keus is er niet. Nu denk ik wel dat de mensheid in staat is om zich snel aan te passen aan een nieuwe omstandigheid. Aan dat sprankje hoop houd ik me maar vast.
Voor nu wens ik iedereen ondanks de beperkende maatregelen toch een gezellige kerst, een goede jaarwisseling en vooral gezondheid in het nieuwe, ongewisse jaar.