Proefles
Onlangs belde iemand mij op om een afspraak te maken voor een proefles.
Proefles: dat is iets van de laatste tijd; voorheen koos men een rijschool uit en maakte een afspraak voor de eerste rijles, waarna de rijopleiding op de normale wijze werd voortgezet.
Want wat zegt zo'n zogenaamde proefles nu eigenlijk? Er zijn vakgenoten die beweren in zo'n les direct een inschatting te kunnen maken van het benodigde aantal rijlessen. Knap, zo'n helderziendheid, want we weten toch allemaal dat hetgeen iemand de eerste rijles toont geen garantie is voor het verdere verloop van de rijopleiding. Sommige leerlingen beginnen erg moeizaam en lijken soms geen talent voor het autorijden te hebben, maar verbazen je door ineens met sprongen vooruit te gaan, terwijl degenen die bij les 1 reeds Max Verstappen-aspiraties hebben al snel bijna letterlijk tot stilstand komen in de ontwikkeling van het leren autorijden.
Proefles: het is ook een soort lokkertje, want vaak gratis. Niet echt natuurlijk, want gratis bestaat immers niet, gratis is zo'n les pas wanneer er een lespakket wordt afgenomen. Vervelend is het dan ook dat men ervan uitgaat dat bij elke rijschool zo'n proefles, eerste les of hoe je het ook wilt noemen altijd gratis is.
De leerling die mij belde had bij een andere rijschool inmiddels zeven rijlessen gehad en een gratis proefles. Toen ik met deze leerling besprak wat daar betaald was voor het lespakket bleek dat er omgerekend € 75,- per les was betaald. Helaas was deze leerling laaggeschoold en rekende hij dus zelf niets na. Het is onbegrijpelijk en schandalig dat er lieden zijn in onze branche die misbruik menen te kunnen maken van goedgelovige leerlingen en zichzelf op deze manier denken te mogen verrijken.
De leerling bleek daarbij ook nog eens niets geleerd te hebben en wat er wel was verteld, klopte niet. Gelukkig kon ik door uitleg te geven deze leerling ervan overtuigen dat we de zaken anders moesten aanpakken om tot het juiste resultaat te komen. En de eerste rijles werd gewoon betaald. Maar eigenlijk schaamde ik me voor mijn 'vakgenoot', de rijinstructeur die zich niet had ingespannen om iemand goed op te leiden, maar die slechts aan zijn eigen gewin had gedacht.
Peter van Neck
voorzitter VRB a.i.