Handhaven is het devies
Hoe gemakkelijk is het om steeds de problemen bij iemand anders te leggen, met het vingertje te wijzen in plaats van de hand in eigen boezem te steken? Ik doel hierbij op de uitspraak van Paul Broer van de landelijke verkeerspolitie die in het Algemeen Dagblad stelde dat er bij asociaal en hufterig verkeersgedrag een rol is weggelegd voor de rijinstructeur.
Dit voelt als een belediging aan het adres van alle goedwillende en serieuze rijopleiders in dit land. Want denkt deze Paul Broer nu werkelijk dat wij niet vanaf rijles nummer één bezig zijn onze leerlingen de juiste mentaliteit bij te brengen in het verkeer? En geloof mij dat dat heus niet meevalt, want als rijinstructeur ben je vaak bezig de leerling op te voeden omdat de ouders zelf vaak het verkeerde voorbeeld geven.
Rechts inhalen is tegenwoordig schering en inslag. 'Ja, maar mijn ouders doen dat ook altijd', wordt er dan gezegd. Ten eerste kijken de leerlingen je al aan of ze water zien branden als je ze uitlegt dat inhalen in de basis aan de linkerkant gebeurt, op een klein aantal uitzonderingen na. Die uitzonderingen? Daar kunnen ze er niet eentje van opnoemen. En als je dan uitlegt waarom rechts inhalen niet toegestaan is, en dat sowieso achter elke verkeersregel een onderbouwing zit, hoop je dat ze daar eens goed over na gaan denken. Maar zolang bijvoorbeeld dat rechts inhalen maar getolereerd wordt en er vooral niet gehandhaafd wordt, voelen wij ons een roepende in de woestijn.
Dit geldt ook voor parkeren: binnen vijf meter vanaf een kruispunt is dat nog steeds verboden. Ga maar eens kijken in woonwijken, men staat tot in de bocht geparkeerd. En dat terwijl er een klein stukje verder vaak voldoende plaats is, maar ja, dan moet je een stukje lopen. Waarom niet eens duidelijk een daad stellen en bekeuringen uitdelen? Met uitleg graag! Het gaat zelfs zo ver dat ik er zelf eens over aan de bel trok omdat een onoverzichtelijk kruispunt daardoor nog gevaarlijker werd, ik er vervolgens met twee agenten over in gesprek raakte, die aan elkaar vroegen of die regel nog wel bestond!
Zo ken ik ook een polderweg waar op kleine tussenafstanden een bord is geplaatst dat inhalen niet is toegestaan, en terwijl mijn leerling daar keurig de maximumsnelheid van 80 kilometer per uur rijdt worden wij niet slechts door één, maar door een behoorlijk aantal auto's ingehaald. Waar blijven wij als goedwillende rijinstructeurs dan met onze uitleg wat de achterliggende gedachte is van deze regels? Hoe moeilijk is het om aan ons, de mensen uit de praktijk, eens te vragen waar wij tegenaanlopen en daar dan eens op te gaan handhaven? En dan niet met een opvallende politieauto, want dan gebeurt het uiteraard niet.
Dus in dit geval is mijn goedbedoelde advies aan Paul Broer: Verbeter de wereld, begin bij jezelf!
Peter van Neck,
voorzitter VRB