Bloed, zweet en tranen? Liever: Een beetje verliefd
Het leven van de populaire volkszanger André Hazes ging gepaard met bloed, zweet en tranen. Het is alsof het over onze branche gaat.
Neem nou weer de afgelopen periode. Inderdaad, het CBR heeft steken laten vallen met de doorlooptijden, lange wachttijden bij de Klantenservice, en noem maar op. Dit had niet mogen gebeuren. Maar zoals ik al eerder schreef: door de directie van het CBR wordt keihard gewerkt aan een oplossing voor de langere termijn. Mijn grootste compliment gaat dan ook uit naar alle medewerkers en managers van de betrokken afdelingen die zelfs in de avonden en op zondagen voor ons klaar stonden. Je mag het met me eens zijn of niet, maar ik zeg het toch: zolang ik bestuurder ben bij de FAM heb ik nog nooit zo fijn samengewerkt met het CBR dan onder de laatste directies. Maar dit mocht blijkbaar niet worden beloond.
Het CBR is ongenadig afgemaakt en neergesabeld door politici die hun gram wilden halen en hun kans schoon zagen. Beste Kamerleden, dit had wat mij betreft anders gekund en gemoeten. Met als hoogtepunt (voor mij het trieste dieptepunt) een bijna juichende Maurits von Martels op Twitter en Facebook nadat zijn motie om mensen die tijdig een aanvraag insturen (90 dagen) gewoon door te laten rijden, werd aangenomen.
Al die berichten hebben mij gesterkt in het idee dat we moeten stoppen met al die ongenuanceerde uitspraken en berichten. Alles met de mantel der liefde bedekken is niet de bedoeling, maar terugkijken heeft geen zin. Al die oordelen en veroordelingen, vaak gespeend van enige inhoudelijke kennis, is te makkelijk. Schoppen en zonder de meest elementaire fatsoensnormen in acht te nemen elkaar de maat nemen, leidt niet tot oplossingen. Vooruitkijken, opbouwen en werken aan de toekomst: dat moet de missie zijn.
Petra Delsing is geslachtofferd, René Verstraeten gaat van zijn pensioen genieten en de nieuwe directeur Jan Jurgen Huizing valt niet te benijden. Hij is koud binnen bij het CBR en staat dan voor deze opdracht. Managers en medewerkers staan onder enorme druk, het is wachten op de eerste mensen met een burn-out, en daar schiet niemand iets mee op.
We zullen, willen we iets van deze branche maken, als weldenkende mensen opnieuw moeten beginnen. Wat mij betreft start dat opnieuw in Den Haag. Er moet iets gebeuren, want het aantal verkeersslachtoffers groeit. Waar dat aan ligt? Persoonlijk denk ik dat er meerdere oorzaken zijn, maar de essentie is dat het de mens zelf is die bepaalt.
En veel mensen krijgen helaas verkeerde prikkels. Daarom ben ik een voorstander van permanente verkeerseducatie. Laat de politiek zich daar nu eens voor inzetten, samen met de brancheorganisaties, het CBR en alle andere betrokkenen.
Uiteindelijk hoop ik dat deze branche niet piekt en kraakt en dat er niet alleen bloed, zweet en tranen vloeien, maar ook eens wat gezellig vocht. Laten we kortom, ervoor zorgen dat we allemaal weer 'Een beetje verliefd' kunnen worden op onze branche. Want die branche verdient dat.
Ruud Rutten,
voorzitter FAM