Grootste uitdaging is het gebrek aan mensen
In onze branche hebben we verschillende uitdagingen. ADAS, de automaatcode die in deze editie uitgebreid wordt behandeld, een goedlopende procedure rond de rijgeschiktheid, de constante strijd voor kwaliteit; ik hoe ze u allemaal niet te noemen, denk ik. En inderdaad zijn het stuk voor stuk zaken waar we aandacht aan moeten schenken.
Toch zijn deze niet de belangrijkste bedreiging van onze branche. Dat is wel het grote gebrek aan rijinstructeurs.
Onlangs las ik een artikel in De Telegraaf met als strekking dat er een miljoen vacatures in ons land zijn. Daar staat tegenover dat er – ik heb het even nagekeken - momenteel ongeveer 325.000 mensen zonder werk zitten, van wie 267.000 een ww-uitkering krijgen. De andere hebben om een andere reden geen werk, bijvoorbeeld omdat ze arbeidsongeschikt zijn.
Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te snappen dat dit wringt. Want helder: er zijn rond de 700.000 vacatures waarvoor eenvoudigweg geen mensen zijn.
Door dit kwantitatieve probleem is er ook een kwalitatieve uitdaging. Naarmate mensen makkelijker werk vinden, gaan sectoren met banen waarbij relatief slecht wordt betaald het als eerste merken. Daarom schreeuwen brancheorganisaties van loodgieters, schilders, timmermannen, en noem verder alle mensen maar op die het moeten verdienen met hun handen, moord en brand. En dit is exact het probleem waar onze branche ook tegenaan loopt. Misschien zelfs nog wel in sterkere mate, want loodgieter wil je nog wel worden, maar door het slechte imago van de branche zijn er niet heel veel meer die rijinstructeur willen worden. En aan C-instructeurs is zo mogelijk een nog veel groter gebrek. Die zijn helemaal niet meer te vinden.
Ik ben geen doemdenker. Dat zit niet in mijn aard. Maar langzamerhand ben ik wel bang dat de branche hieronder ernstig gaat leiden. De tijd dat er faillissementen gaan vallen is niet ver meer, denk ik, puur als gevolg van het gebrek aan mankracht. Maar lees eigenlijk: kwaliteit.
Vraag is natuurlijk wat de oplossing is. Ik ben daar heel benieuwd naar, maar ik weet die niet. De lesprijzen omhoog zodat er beter verdiend kan worden, hoor je dan al snel. Ja, in de provincie misschien. Daar kan dat wat makkelijker dan in de grote steden. Maar in Den Haag en andere grote steden, waar ik opereer, is de concurrentie moordend door allerlei pioniers die hun geluk beproeven en onder de prijs werken. In mijn geval is elke euro extra op de lesprijs er één teveel. En daarmee kom ik op een grote angst van me. Als er rijscholen gaan afvallen, ben ik bang dat het eerder de kwalitatief goede rijscholen zijn dan de rijscholen die deze branche verzieken. Ik hoop echt dat ik geen gelijk krijg.