Laat 2019 het jaar van de verbroedering zijn
Allereerst wens ik natuurlijk alle abonnees een heel gezond en voorspoedig 2019. Dat het maar een jaar mag worden met gezonde lesprijzen en een dito branche.
Een paar weken nadat de Tweede Kamer heeft vastgesteld hoe de vernieuwde WRM wordt ingevuld, zijn de rookwolken aardig opgetrokken. En dan valt mij vooral op dat de saamhorigheid in de branche er niet beter op is geworden. Nog steeds reageren de drie brancheorganisaties VRB, FAM en BOVAG Rijscholen aan de ene kant en de LBKR aan de andere kant geprikkeld op elkaar. Je ziet het constant gebeuren en bij zowat elk onderwerp.
Laten we er nou eens met z'n allen vanuit gaan dat iedereen het beste voor heeft met de branche. Dat geldt bijvoorbeeld voor Irma Brauers, secretaris van de VRB, die onder andere in deze editie haar zorgen uit over de gevolgen van de vernieuwde WRM. Ze heeft daarvoor argumenten waarvan je mag vinden wat je denkt, maar buiten kijf staat dat Irma strijdt voor de goede zaak: de belangen van de leden van de VRB. Het geldt ook voor Ruud Rutten, die op dezelfde golflengte zit als Irma en daarvoor regelmatig de kop van jut is. Het is belachelijk wat hij allemaal naar z'n hoofd krijgt geslingerd. Maar het geldt ook voor de bestuursleden van de LBKR. Op een aantal vlakken hebben zij een mening die haaks staat op die van de brancheorganisaties VRB, FAM en BOVAG Rijscholen, maar ook zij willen vooruit. Je hoeft het echt niet met elkaar eens te zijn om tot mooie dingen te komen. Sterker: zonder wrijving geen glans.
Het wordt dan ook serieus tijd dat de partijen nader tot elkaar komen. En dan gaat het niet alleen om de brancheorganisaties, maar ook om het CBR, IBKI en het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Bij officiële overleggen mag de LBKR niet aanschuiven, maar waarom niet? Geen idee eigenlijk.
Natuurlijk kun je op de LBKR afdingen dat het 'maar' een stichting is, zonder democratische besluitvorming. Maar een vereniging is zo opgericht. Ook kun je volhouden dat met name op de Facebook-pagina van de LBKR vaak wel heel grof wordt gereageerd door aanhangers van de LBKR. Dat doet de LBKR geen goed en de stichting heeft hier echt wat werk te doen. Maar hoe je het ook wendt of keert: de LBKR is een organisatie die wél een aantal rijschoolhouders aan zich weet te binden (het aantal donateurs is inmiddels ruim honderd) en bestaat inmiddels ook alweer ruim anderhalf jaar.
Het is daarom zaak dat in 2019 over de wateren die de organisaties scheidt bruggen worden geslagen. Iedereen moet volwassen genoeg zijn om over de eigen schaduw heen te springen. Want met de huidige situatie schiet niemand iets op. 2019 het jaar van de verbroedering? Het is een mooie gedachte, toch?