Trots op de FAM; mag het een keer?
Neem het mij maar niet kwalijk. Leg het naast je neer of vind er maar van wat je denkt. Uiteindelijk heeft iemand mij de gelegenheid gegeven om maandelijks mijn verhaal en bevindingen aan het papier toe te vertrouwen. Dit doe ik dan ook iedere maand met veel plezier en geloof mij uit de grond van mijn hart: ik hoef dit niet te doen. Maar toch ben ik ongeveer drie dagen per week bezig met onze branche. En uiteraard hoofdzakelijk voor mijn eigen FAM-leden. Ik krijg namelijk enorm veel energie door op al die momenten elke dag weer bezig te zijn met en voor mijn clubje: de FAM.
Ik word elke keer weer razend enthousiast als ik zie hoe niet alleen de FAM, maar vooral ook de FAM-leden zich ontwikkelen. Kijk bijvoorbeeld naar ons nieuwe beleidsplan dat ergens eind dit jaar, begin volgend jaar zijn beslag zal krijgen. Meerdere kandidaten hebben zich gemeld om het FAM-bestuur te komen versterken, zowel jong als oud. De jonge FAM'ers zijn inmiddels uitgegroeid tot ongeveer 10 zonen of dochters of opvolgers van, die steeds actiever worden en samen groeien we naar een sterke toekomst voor de FAM.
Onze contacten op het gebied van opleiden en trainen worden steeds belangrijker en er komen er steeds meer. Ook binnen het verkeersministerie en andere organisaties is doorgedrongen wat wij doen en wat onze intentie is en we worden steeds makkelijker gevonden en ingeschakeld bij projecten. Onze contacten met collega-brancheorganisaties zijn meer dan goed te noemen, onze contacten met CBR/CCV zijn prima, onze input aan Kamerleden en het ministerie is groot en dat wordt ook regelmatig in woord en gebaar kenbaar gemaakt. We worden gewaardeerd en dat is een goed gevoel.
De FAM groeit. Wij zijn lang niet de grootste in aantal leden. Maar met elkaar vertegenwoordigen wij wel net zoveel examens als rond zevenhonderd eenmansrijscholen. Dit vergt kwaliteit en ondernemerschap. En niks ten nadele van anderen, maar doe het maar eens. Hou je toko met enkele tientallen medewerkers maar eens aan het werk. Iedere week zie ik op de FAM-app weer foto s van prachtige nieuwe vrachtauto s, LZV's, tractoren en noem alles maar op. Samen hebben we honderden tevreden medewerkers die salaris krijgen, een pensioen opbouwen en goed verzekerd zijn.
FAM-leden kunnen en willen niet naar een broodfonds. Ze regelen en verzorgen dit zelf. Dit vergt ondernemerschap en kundigheid. Dit is constant plussen en minnen met de kleine marges die je hebt in deze branche. Natuurlijk zijn er ook niet-FAM-leden die dit goed voor elkaar hebben, maar ik mag op dit platform me manifesteren als FAM-voorzitter en dat doe ik graag.
Op het moment dat ik dit schrijf, zit de FAM dan ook in een geweldige flow en dat maakt mij trots. In november houden wij weer een symposium. Dit jaar gaan we naar Rotterdam. Ik kijk ernaar uit en vind het heerlijk om binnen een week 50 aanmeldingen te hebben en om nu volop bezig te zijn met de organisatie van drie dagen kennis opdoen en ook samen genieten. Ondertussen blijft mijn telefoon piepen en kraken met berichtjes van de VRB, BOVAG, CBR, CCV en I&M en Kamerleden om data af te spreken, voor telefonisch overleg en mailcontact over en weer. Ik vind het fijn om samen op te trekken en elkaar te steunen en te helpen. Het is heerlijk om 14 november weer het glas te mogen heffen met deze groep fijne ondernemers en om, zoals bij elk symposium dat we houden, een avond samen (te) diep in het glaasje te kijken.
Het is overigens niet alleen de FAM hoor, voor wie ik al die inspanningen graag lever. Mijn vertrouwen dat het in de toekomst goed komt met onze branche groeit zowat met de dag. De laatste gesprekken met de directie Verkeersveiligheid van I&M, de minister, de Kamerleden, CBR, VRB BOVAG en IBKI geven mij het volste vertrouwen dat het met deze branche helemaal goed gaat komen.
Ruud Rutten,
voorzitter FAM