Het goede voorbeeld
We rijden als rijinstructeur allemaal weleens door een straat waar een of meerdere scholen gevestigd zijn. Tenslotte willen we onze leerlingen ook laten zien welke hindernissen daar te nemen zijn. Logisch dat ons advies daar vooral is om voorzichtig en zeer oplettend te zijn, zeker wanneer het om basisscholen gaat. Kleine kinderen hebben nog niet zo veel op hun 'harde schij' opgeslagen door gebrek aan ervaring in het verkeer en zien het om die reden ook niet altijd als gevaarlijk.
De ouders van deze kinderen daarentegen hebben meestal wel een schat aan ervaring opgedaan in het verkeer en je zou dan toch verwachten dat zoiets een behoorlijke rol in de opvoeding zou moeten spelen. Helaas: niets is minder waar. Ouders brengen kinderen veelal met de auto naar school; niet fietsend of lopend, waardoor het kind niet op jonge leeftijd leert met het verkeer om te gaan. Redelijk begrijpelijk, want de ouders van nu moeten immers naar hun werk, en dan zet je en passant je kind even op school af.
Maar daar houdt dan wat mij betreft het begrip wel op, want wat zien we vervolgens in de straat van de school? Het liefst rijdt men de school binnen met de auto, want twee stappen lopen is al te vermoeiend. Parkeerverboden, gele strepen langs de stoeprand, de VIJF meter voor en na en zelfs op zebrapaden zijn ineens onbelangrijk geworden. Want… ik zet toch alleen mijn kind maar even af? Dat men daarmee direct de hele straat blokkeert interesseert ze niet.
De aldaar geldende verboden zijn er niet voor niets en wanneer je daar een enkele keer een opmerking over durft te maken word je onmiddellijk uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk is (goed voorbeeld trouwens voor het kind, zo'n scheldende en tierende ouder).
Laatst sprak ik een schooldirecteur over dit probleem en hij zei mij dat hij zich schaamde voor de ouders van de kinderen van zijn school en dat er zelfs bij het uitdelen van bekeuringen laconiek door ouders wordt gereageerd die de boete voor lief nemen en hun gedrag daarna nog steeds niet willen aanpassen. Het is jammer genoeg een kenmerk van de hedendaagse maatschappij geworden: schelden wanneer je ergens op aangesproken wordt en vooral niet genuanceerd en redelijk na willen denken in het belang van de medeweggebruiker en uiteindelijk ook in het belang van je kind en jezelf.
Uiteindelijk is het dan weer onze taak om op de leeftijd van 16,5 jaar het slecht aangeleerde gedrag weer af te leren.
Zou deze ontwikkeling ooit nog om te keren zijn?
Peter van Neck,
voorzitter VRB