Ik heb een droom

Laat ik voorop stellen dat ik niet iemand ben die gelooft dat dromen ooit gaan uitkomen. Ik ga er dan ook maar vanuit dat de kans dat ik de hoofdprijs in de staatsloterij win vele malen groter is dan de droom die ik had tussen Kerst en oud en nieuw. Maar wat je natuurlijk wel kunt doen, is je eigen dromen nastreven en er alles aan doen om deze te verwezenlijken. Laatst had ik zo'n droom, waarbij ik meteen een paar aantekeningen heb gemaakt. Ik wil ze graag met u delen.
Allereerst: Ik heb wel vaker gedroomd (en dat ook wel eens hardop geroepen) dat het allemaal niet zo moeilijk is om de branche te verbeteren. We hebben een prachtig beroep met heel veel goede en serieuze professionals, die allemaal meer waardering wensen voor hetgeen ze iedere dag presteren en bijdragen aan de verkeersveiligheid. Helaas wordt dat bijna onmogelijk gemaakt door het ontbreken van regelgeving; het is een nachtmerrie binnen mijn droom.

Maar we willen toch allemaal minder verkeersslachtoffers? Mijn mening is: een gezonde en betrouwbare branche gaat in deze sector niet samen met vrijheid van onderwijs en vrijheid van ondernemerschap. Als dit in Den Haag begrepen en opgepakt wordt, dan kan de branche aan de slag om dit te realiseren. Dit wordt mij trouwens niet altijd in dank afgenomen, maar ik vind het te belangrijk om onvermeld te laten.
Daarom: Zorg voor een goede basisopleiding, kijk naar de instroom en maak de opleiding breder zodat een nieuwe instructeur veel meer in huis heeft. Dit wordt in mijn droom uiteraard uitgevoerd door de beste gecertificeerde opleidingsinstituten, want niet iedereen is capabel om een instructeur op te leiden.
De instructeur gaat vervolgens aan de slag met behulp van een modulaire opleiding (RIS 2.0). De instructeur wordt optimaal begeleid en waar nodig bijgeschoold volgens een 5-jarige cyclus. Dezelfde gecertificeerde opleidingsinstituten kunnen hiervoor programma s schrijven die echt hout snijden.

En, en nu komt, de controle van zowel de basisopleiding als de bijscholing, kan worden uitgevoerd door het IBKI of CBR of door beiden gezamenlijk. De controle op de theorievakken zou ik bij het IBKI laten en de controle op de praktijk zou ik bij het CBR neerleggen. Bijscholing kan dan vanuit iedere CBR-locatie in Nederland plaats vinden. Immers, welke organisatie weet er nou beter in Nederland welke opleiders er goed of niet goed functioneren en welke organisatie kan beter beoordelen of er voldoende kennis is of op welk onderwerp er bijgeschoold moet worden, dan het CBR?
Als de opleiding, bijscholing, controle en sanctie op de rit staan, kun je wat mij betreft de heikele praktijkbegeleiding schrappen.
Tegen het einde van de droom kam er nog één vraag bij me op: Zijn we niet bang dat iemand of een organisatie te machtig wordt in dit verhaal? Nee luidt het antwoord, want de brancheorganisaties krijgen overal een vertegenwoordiger die er sterk op toe ziet dat alles volgens de regels gebeurt.
Namens de gehele FAM wens ik iedereen een fantastisch 2017 en ik hoop dat van iedereen alle dromen mogen uitkomen.

Ruud Rutten,
voorzitter FAM