Ruimtekussen
In deze serie wordt een verkeersongeval aan de hand van politiegegevens geanalyseerd. Om de privacy van de betrokkenen zo veel mogelijk te waarborgen is het verhaal erachter bewerkt. Om die reden zijn namen en plaatsnamen veranderd en eventuele kentekens onzichtbaar gemaakt.
Tekst: Irma van den Berg
Foto's: Team verkeer, politie Den Haag
Een zwaarbeladen trekker-opleggercombinatie en een lichtere vrachtauto rijden achter elkaar op een 80 km weg. De bestuurder van de zware vrachtwagen beseft te laat dat zijn volgafstand niet voldoende is om nog te kunnen stoppen wanneer hij vlak voor zich twee fel brandende remlichten ziet opdoemen. Het leidt tot een enorme botsing waarbij de Ford tussen de vrachtauto en een boom bekneld raakt.
Aangepast en besluitvaardig
Zoals gebruikelijk in het najaar regent het vaak onophoudelijk en op zijn best miezert het soms. Ook de wegomgeving is zonder de zomerzon en de groene bomen saai en eentonig. Om die eentonigheid wat te verdrijven zoekt Scaniabestuurder Jelle Jansen (46) op de radio naar een vrolijk deuntje. Hij hoopt zijn lading van ruim 700 zware bielzen vanmiddag snel kwijt te zijn en hij geeft nog maar wat gas bij. Dan is hij straks met het lossen van de lading hopelijk op tijd klaar. De hele ochtend wordt hij al geplaagd door vertragingen en hij moet zich behoorlijk inspannen om nu geen irritatie te voelen. Maar dat lukt hem vrij aardig, want hij verheugt zich op iets leuks. Hij wil vanmiddag absoluut op tijd klaar zijn zodat hij zich kan voorbereiden op de afspraak met vriend en collega Christopher de Vries, met wie hij een eigen bedrijfje gaat opstarten. Samen met hun gezamenlijke echtgenotes zijn Jelle en Christopher al verscheidene keren bij elkaar geweest en de plannen hebben nu bijna het eindstadium bereikt. Aangezien ze vandaag toevallig in dezelfde omgeving moesten lossen, hadden ze bij een wegrestaurant afgesproken om hun handtekeningen onder enkele contracten te zetten, zodat die vanmiddag nog naar de notaris konden en dat is gelukt. Ze zijn allebei volledig overtuigd van de levensvatbaarheid van hun onderneming. Ondanks de vertragingen van vanochtend is Jelle nog steeds van mening dat hij op tijd klaar zal zijn zodat ze vanavond met zijn vieren uit eten kunnen om het te vieren. Als hij luid meezingt met zijn favoriete nummer moet hij echter voor de zoveelste keer inhouden voor een irritant klein geel vrachtautootje dat voor hem rijdt. De bestuurder daarvan remt vrij vaak behoorlijk af en geeft dan vervolgens weer een stevige partij gas. Het lijkt er op dat hij een adres aan het zoeken is. Als die vent nou gewoon even zou stoppen dan kan ik er voorbij, denkt Jelle. Dat onvoorspelbare gedrag is uitermate vervelend omdat Jelle het hier vanwege de doorgetrokken streep niet aandurft om er dan toch voorbij te gaan. Plotseling trekt een beweging links verderop zijn aandacht. Bij een naast de weg gelegen pad komen een paar jongens met veel kabaal uit het bos tevoorschijn. Enkele jongens schoppen tegen wat vuilniscontainers aan en een paar anderen beginnen bij een huis aan een groene brievenbus te trekken. Hij kijkt nog eens goed en vraagt zich af of hij daar misschien iets aan moet doen…
Bumperklever
De 70-jarige Fordbestuurder Anton Rekers is ondertussen vreselijk geïrriteerd vanwege de slecht zichtbare nummerbordjes van de percelen langs deze weg. Heel vervelend, want het is al zo donker met die regen. Omdat hij al jarenlang aan een milde vorm van nachtblindheid lijdt, voelt hij zich nooit op zijn gemak tijdens regenachtige en donkere perioden. Stom dat hij zijn speciale nightvision bril thuis heeft laten liggen, dat zul je nou altijd zien, denkt hij.
Samen met vriend Willem is hij al enige tijd aan het zoeken naar een adres om wat spullen te bekijken die ze via Marktplaats hebben gevonden. Maar gemakkelijk is die zoektocht niet. Een paar keer dacht Willem dat ze er waren, maar dan bleek het toch weer om een ander nummer te gaan. Bij sommige percelen was er zelfs sprake van meerdere huisnummers aan één inrit, zodat je de inritten niet simpelweg kon tellen om het nummer te voorspellen. Hij moest steeds langzamer gaan rijden om het nog enigszins te kunnen zien. Daarbij was het hem al verschillende keren opgevallen dat een heel grote vrachtauto op die momenten gevaarlijk dicht achter hem plakte. De laatste keer loeide hij zelfs met zijn hoorn. Dat joeg hem helemaal de stuipen op het lijf. Dat bumperkleven van die gast jaagde hem op, gaf hem een nerveus gevoel en hij wou dat die vent er gewoon voorbij ging in plaats van er maar achter te blijven hangen…
Meedogenloos opgeduwd
Jelle beseft tot zijn ontsteltenis dat hij de Ford, die voor de zoveelste keer remt maar nu zeer stevig omdat hij de inrit klaarblijkelijk gevonden heeft, niet meer kan ontwijken. Hij realiseert zich dat hij er in volle vaart bovenop zal knallen en hij zet zich schrap. De enorme klap heeft als gevolg dat de met ruim 700 bielzen beladen vrachtwagencombinatie het lichte Fordje meedogenloos en met veel kabaal voor zich uit duwt. Jelle is doodsbenauwd dat het kopschot het niet zal houden waardoor de lading bielzen hem misschien zal vermorzelen. Hij ziet zijn leven en al zijn plannen al aan zich voorbijgaan en in uiterste wanhoop sluit hij zijn ogen. Net zoals bij een nachtmerrie waar je van grote hoogte naar beneden tuimelt, eindigt ook deze schuifpartij in een schok die je door merg en been gaat. Maar pas nadat de gele Ford tientallen meters is voortgeduwd. De bielzen zijn gelukkig op hun plek gebleven, maar de Ford staat ingeklemd tussen een boom en de Scania.
De gevolgen
Technisch onderzoek van de politie wijst uit dat Scaniabestuurder Jelle Jansen artikel 19 van het RVV 1990 heeft overtreden en derhalve wordt gezien als de veroorzaker van dit verkeersdrama.
Het artikel komt erop neer dat de bestuurder afstand moet bewaren. Dat hij in staat moet zijn om zijn voertuig tot stilstand te brengen binnen de afstand waarover hij de weg kan overzien en waarover deze vrij is. Doordat Jelle onvoldoende volgafstand hield en niet voortdurend zijn aandacht op de weg had vanwege de jongens uit het bos, zag hij te laat dat de Fordbestuurder stevig remde om de inrit in te kunnen rijden. Hierdoor kon hij zijn zwaarbeladen truck niet meer tijdig tot stilstand brengen en botste hij er met een snelheid van 60 à 70 km/u tegenaan. Juist omdat hij al eerder had gemerkt dat de Fordbestuurder kennelijk zoekende was, had hij er veel meer rekening mee moeten houden dat die op zeker moment nogmaals zou gaan remmen. Van een beroepschauffeur mag worden verwacht dat hij onder alle omstandigheden verkeersinzicht toont en in dit soort situaties een ruimere volgafstand aanhoudt. Ook de Ford-bestuurder treft blaam. Het is gevaarlijk en uitermate vervelend voor het achteropkomende verkeer als je rijdend aan het zoeken bent. Zeker als dat al enige tijd gaande is. Om hinder en gevaarlijke situaties te voorkomen had hij gewoon moeten stoppen. Dan had hij kunnen uitstappen om naar de nummers te kijken of ernaar kunnen vragen.
